Naar aanleiding van 1 Korintiërs 13:13 en de huwelijksbevestiging
Rode draad door de preek: Met het lied van de liefde, die God als bron heeft, als grondtoon in je leven, verbonden met geloof en hoop, loop je Gods nieuwe wereld binnen.
- In de preek werd gesteld dat onze liefde voor de ander 99 van de 100 keer gebaseerd is op egoïsme dus dat je liefhebt om er zelf beter van te worden. Herken je dat of vind je dit overdreven?
- Lees 1 Korintiërs 13:4-7: 4De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. 5Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, 6ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. 7Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze. Lees voor liefde de eerste keer ’God’. En de tweede keer ‘ik ‘. Wat doet dat met je?
- Paulus stimuleert om vooral te investeren in dat wat blijft: geloof, hoop, liefde. Waar staat dit op jou prioriteitenlijstje, als je let op de praktijk van je tijd en energie die je in zaken steekt?
- Wat vind je van de mening dat het in de kerk te vaak over liefde gaat?
Voor gehuwde stellen
- Waarom gingen jullie trouwen? (Instelling van God, traditie, … etc.)
- Als je het over zou mogen doen, zou je het dan weer op dezelfde manier aanpakken?
- Speelt je trouwtekst een rol in je huwelijk?
- Zou je het klassieke formulier weer gebruiken of het formulier dat vanochtend werd gebruikt. Wat zijn je argumenten daarbij?
- Welke rol speelt het christelijk geloof in jullie relatie tot nu toe (in ervaringen, gesprekken, ontmoetingen, …)?
- Waarom vind/vond jij het waardevol om je huwelijk in de kerk te laten bevestigen?